Κολικός Νεφρού: Τι είναι;

Ο Κολικός Νεφρού είναι η τρίτη κατά σειρά συχνότητας πάθηση του Ουροποιητικού Συστήματος στον άνθρωπο, μετά τις ουρολοιμώξεις και τις παθήσεις του προστάτη.

Δύο στα δέκα άτομα θα εμφανίσουν λιθίαση στο ουροποιητικό που συνήθως εκδηλώνεται ως Κολικός Νεφρού. Δηλαδή, ως ένας οξύς πόνος στην περιοχή των νεφρών, που μπορεί να αντανακλά στην κοιλιά, στην κύστη ή στα έξω γεννητικά όργανα. Προκαλείται από πέτρες στους νεφρούς (νεφρική λιθίαση ή νεφρολιθίαση). Δηλαδή μικρές, σκληρές μάζες από μεταλλικά και όξινα άλατα μετάλλων που σχηματίζονται στο εσωτερικό των νεφρών. Αυτές οι μάζες μπλοκάρουν τη ροή των ούρων καθώς κινούνται στους σωλήνες του Ουροποιητικού Συστήματος.

Ο Κολικός Νεφρού εμφανίζεται συχνότερα στους άνδρες σε ένα ποσοστό 1:10, ενώ στις γυναίκες σε ποσοστό 5% – 7%. Αφορά όλες τις ηλικίες ακόμη και τα παιδιά. Συχνότερα όμως εμφανίζεται στις ηλικίες 20 – 50 ετών.

Κολικός Νεφρού: Η κλινική εικόνα

Ο ασθενής μπορεί να είναι ασυμπτωματικός μέχρι η πέτρα να κινηθεί μέσα στο νεφρό ή να περάσει στον ουρητήρα, τον σωλήνα που συνδέει το νεφρό με την ουροδόχο κύστη. Τότε πιθανόν να εμφανιστεί πόνος, ο οποίος μπορεί να είναι καθημερινός ή περιστασιακός. Συνήθως κορυφώνεται δύο ώρες από την έναρξη των συμπτωμάτων και διαρκεί από τρεις έως δεκαοχτώ ώρες. Μπορεί να συνοδεύεται από μη φυσιολογικού χρώματος ούρα (ροζ, κοκκινωπά ή καφέ), δύσοσμα και θολά, πυρετό και ρίγη (αν υπάρχει μόλυνση), ναυτία με ή χωρίς έμετο, συνεχής ανάγκη για ούρηση, μικρές ποσότητες ούρων, πόνο στα πλευρά, στην πλάτη, στην κοιλιά ή στην βουβωνική χώρα, ταχυκαρδία, υπέρταση.

Κολικός Νεφρού: Οι προδιαθεσικοί παράγοντες

• Κληρονομικότητα. Το 25% των ασθενών έχουν στο στενό οικογενειακό τους περιβάλλον άτομο που έχει εμφανίσει Κολικό του Νεφρού.
• Υπερκατανάλωση γάλατος και γαλακτοκομικών προϊόντων, ζωικών λευκωμάτων (κυρίως κόκκινου κρέατος), αλατιού σε συνδυασμό με ανεπαρκή ενυδάτωση του οργανισμού.
• Παχυσαρκία.
• Επαγγελματικές συνθήκες. Σε επαγγέλματα που απαιτούν πνευματική κόπωση και καθιστική εργασία αυξάνεται η συχνότητα εμφάνισής του.
• Κλιματικές συνθήκες, Στα θερμά κλίματα είναι αυξημένη η πιθανότητα σχηματισμού λίθων.

Κολικός Νεφρού: Οι αιτίες

Ο σχηματισμός των λίθων οφείλεται σε πολλές αιτίες. Ένας στους δέκα θα κάνει νέα πέτρα σε ένα έτος και οι μισοί στην πενταετία. Ποικίλο είναι και το μέγεθός των λίθων από λίγα χιλιοστά έως αρκετά εκατοστά.

Παθολογίες που συνδέονται με την εμφάνιση λίθων είναι οι εξής: χημειοθεραπεία, ουρική αρθρίτιδα, υπερασβεστιουρία, φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου (νόσος Crohn, ελκώδης κολίτιδα), νεφρική ανεπάρκεια, παθήσεις του θυρεοειδούς αδένα και των παραθυρεοειδών, χρήση αντιόξινων με βάση το ασβέστιο, υπερβολική λήψη βιταμίνης D, κατάχρηση διουρητικών.

Κολικός Νεφρού: Η διάγνωση

• Κλινική εξέταση του ασθενούς (ευαίσθητο σημείο Giordano).
• Ακτινογραφία νεφρών, ουρητήρων και κύστης.
• Υπερηχογράφημα ουροποιητικού συστήματος.
• Αξονική Πυελογραφία.

Η διαφορική διάγνωση είναι απαραίτητη ώστε να αποκλεισθούν άλλες παθογένειες που μιμούνται τον Κολικό του Νεφρού όπως ο Κολικός του Εντέρου και η ρήξη Εκκολπώματος Παχέος Εντέρου.

Κολικός Νεφρού: Η θεραπεία

Το πόσο μεγάλη είναι η πέτρα, πόσο σκληρή η σύστασή της (λίθοι από φωσφορικό ή οξαλικό ασβέστιο είναι οι συχνότεροι), πόσο ομαλό το σχήμα της και σε ποιο ακριβώς σημείο βρίσκεται είναι βασικοί παράγοντες που εξηγούν την ποικιλία των ενοχλημάτων των ασθενών με λιθίαση και βάση αυτών των στοιχείων αποφασίζουμε ποια είναι η κατάλληλη αντιμετώπιση για κάθε ασθενή.

Συνήθως η κατανάλωση άφθονων υγρών (2L-3L την ημέρα) και η κίνηση βοηθούν στην αποβολή των λίθων από τον οργανισμό. Διατροφικά πρέπει να περιοριστεί το αλάτι και οι ζωικές πρωτεΐνες, καθώς και οι τροφές με υψηλή περιεκτικότητα σε οξαλικά άλατα. Προσεχτική πρέπει να είναι και η λήψη υπερβολικού ασβεστίου μέσω συμπληρωμάτων. Ενθαρρύνεται η κατανάλωση λαχανικών, φρούτων, δημητριακών ολικής αλέσεως και γαλακτοκομικών προϊόντων χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά.

Αν βέβαια είναι δυνατή η ανάλυση της σύστασης της πέτρας, τότε ο Ιατρός μπορεί να καθορίσει ένα εξατομικευμένο διατροφικό πλάνο στον ασθενή.

Εφόσον κριθεί αναγκαίο, χορηγείται στον ασθενή φαρμακευτική αγωγή (όπως αντιβιοτικά, διουρητικά, παυσίπονα).

Σε ποσοστό περίπου 85%, οι πέτρες διαμέτρου μικρότερης των 5 χιλιοστών αποβάλλονται αυτόματα. Οι πιθανότητες να περάσουν και να αποβληθούν αυτόματα αυξάνονται όσο πιο χαμηλά είναι οι λίθοι, δηλαδή όσο πιο κοντά στην κύστη. Το σύνηθες χρονικό όριο αναμονής για αυτόματη αποβολή του λίθου μετά τον κολικό είναι μερικές μέρες.  

Σε οξείες περιπτώσεις –μεγάλοι λίθοι- συστήνεται εξωσωματική λιθοτριψία με κρουστικά κύματα ή χειρουργική επέμβαση, όπως στην περίπτωση που ο λίθος είναι προϊόν σχηματισμού λόγω υπερλειτουργίας του παραθυρεοειδούς αδένα (λίθοι φωσφορικού ασβεστίου), οπότε μόνο όταν αφαιρεθεί ο αδένας θα σταματήσει και ο σχηματισμός των λίθων στους νεφρούς.

Σε γενικές γραμμές, ο Κολικός του Νεφρού δεν παρουσιάζει μακροχρόνιες επιπλοκές. Όμως, σε πολύ σπάνιες και ακραίες περιπτώσεις, εάν δεν αντιμετωπιστεί σωστά, μπορεί να αποφράξει το ουροποιητικό σύστημα προκαλώντας ουρολοίμωξη, βλάβη στα νεφρά ή απώλεια νεφρικής λειτουργίας.

Κολικός Νεφρού: Η αντιμετώπισή του με τον Ιατρικό Βελονισμό

Ο Βελονισμός είναι μια ενδεδειγμένη θεραπεία για την αντιμετώπιση του Κολικού του Νεφρού. Ακίνδυνη και σχετικά ανώδυνη, εφόσον εφαρμόζεται από εξειδικευμένους Ιατρούς-Βελονιστές.

Ο Βελονισμός ως μέθοδος στηρίζεται στην ένθεση λεπτοτάτων, αποστειρωμένων βελονών σε διάφορα σημεία του σώματος του ασθενούς, ώστε να αποκατασταθεί η ελεύθερη ροή της ενέργειας («τσι» στα κινέζικα). Όταν το τσι ρέει ελεύθερα κατά μήκος των ενεργειακών καναλιών (μεσημβρινοί), αποκαθίσταται η ενεργειακή ισορροπία, οπότε και ο ασθενής ανακουφίζεται από τα επώδυνα συμπτώματα του Κολικού του Νεφρού.

Οι συνεδρίες του Ιατρικού Βελονισμού διαρκούν από 20 εως 30 λεπτά κατά τη διάρκεια των οποίων ο ασθενής αισθάνεται χαλάρωση και ηρεμία.

Ο αριθμός των συνεδριών Βελονισμού εξαρτάται από την έκταση του προβλήματος του ασθενούς και πάντα στοχεύοντας στην αποκατάσταση της υγείας του ατόμου.